Σοφράς.
Ξύλινο,κυκλικό συνήθως τραπεζάκι με χαμηλά πόδια.Η καταγωγή του είναι μάλλον ασιατική,το χρησιμοποιούσαν όμως κυρίως στις αγροτικές περιοχές της Ανατολικής Ρωμυλίας και όχι μόνο.
Το μικρό,στρογγυλό αυτό έπιπλο εξυπηρετούσε πολλούς σκοπούς :
Ως τραπέζι όπου η πολυμελής,εκείνη την εποχή,οικογένεια γευμάτιζε το μεσημέρι ή το βράδυ.Εξαιτίας του χαμηλού του ύψους (15 εκατοστά περίπου από το πάτωμα) οι παρακαθήμενοι δεν μπορούσαν να καθίσουν σε καρέκλες.
Συνήθως καθόταν σε μικρά ξύλινα σκαμνάκια ή κατάχαμα σε μαξιλάρια,οκλαδόν.
Για οικονομία,ίσως,χώρου το φαγητό τοποθετούνταν σε μεγάλη ξύλινη ή τσίγκινη γαβάθα (πινάκιον-πνάκ) ή ταψί,στο κέντρο του σοφρά από όπου όλοι έτρωγαν συνήθως με τα χέρια. Και αν ήταν νόστιμο το φαγητό,έγλειφαν και τα δάχτυλά τους !!!
Ως πάγκος όπου οι νοικοκυρές έκαναν τις περισσότερες δουλειές τους. Άνοιγαν φύλλο για πίτες και γλυκά,έπλαθαν κουλούρια ή ψωμί και πολλά άλλα.
Όταν δεν τον χρειαζόταν,ο σοφράς κρεμόταν στον τοίχο από ένα μεγάλο γερό καρφί,έτσι ώστε να ελευθερώνεται ο χώρος του δωματίου μιας και τα περισσότερα χωριατόσπιτα τότε αποτελούνταν από δύο το πολύ τρία δωμάτια.
Σε επίσημες περιπτώσεις,ο σοφράς στολίζονταν με ένα υφαντό τραπεζομάντιλο από την προίκα της νοικοκυράς.
Comments
Post a Comment